خوشی دلت پایدار باشه رفیق
محمد حسین حکیمی سیبنی |
سه شنبه, ۱۰ خرداد ۱۴۰۱، ۰۸:۳۶ ب.ظ |
۰ نظر
تمام تلاشش را میکرد به آدمهای اطرافش نزدیکتر شود، ولی نمیشد، انگار آنها هم تمام تلاششان را میکردند تا فاصلهی خود را حفظ کنند. اصلا قانون همین است طبق قانون نباشی بیارزشی هر جه که باشی هر چی که تو دلت باشه و نباشه هر چقدر آدمها برات ارزش داشته باشند تو زیادی بری تو دست و پا میری زیر دست و پا انقدر که گم میشی و تو هیچ معادلهای نمیای همیشه جلو بقیه برابر صفری. ولی همهی اینا به درک این قانون و قاعده دوزار نمیارزه هر چی که خودت میخوای باش بذار بیرون هر طوری که میخواد قضاوتت کنه و هر جایگاهی که میخواد بهت بده تو باش و خوشی دلت.
- ۰ نظر
- ۱۰ خرداد ۰۱ ، ۲۰:۳۶