زمینه‌ی سیاه
محمد حسین حکیمی سیبنی |
يكشنبه, ۲۱ مهر ۱۳۹۲، ۰۴:۳۳ ب.ظ |
۰ نظر
قلمش را زمین گذاشت و به کاغذش نگاه کرد، کاغذی که در آن همه‌شان را به
دادگاه کشیده بود و حکمشان را صادر کرده بود و همه‌ی دقیقه‌ها و ثانیه‌هایی
که در چشم‌شان خیره می‌شد را فراموش کرده بود همه‌ی کلماتی را که از زبان
آن‌ها در همهمه‌ها شنیده بود همه‌ی دفعاتی که از کنارشان گذشته بود و وجود
انسانی دیگر را تجربه کرده بود همه‌ی چیزهایی که نفهمیده از آن‌ها آموخته
بود همه را همه را فراموش کرده بود و تنها به سیاهی قلم خود عشق ورزیده
بود.
