همیشه تلاش کرده‌ام که نوشته‌هایم چیزی جز من نباشد، و تصویری باشد از من در صورت کلمات و هیچ جور دیگری نمی‌توانم خودم را برای شما شرح دهم. منی که تکه تکه‌ی ذهنم هم زشت است و هم زیبا. پس نیاز دارم بنویسم بنویسم بنویسم تا حتی خودم هم بهتر بفهمم این جسم و روحی که در آن زندگی می‌کنم کیست و به کجا می‌خواهد برود. دوست دارم بیشتر بنویسم اگر مجالش باشد. در همین گوشه‌ی دنجی که ساختم و دوستش دارم.
هیچی مثل نوشتن پراکندگی های ذهن آدم رو به خط نمیکنه