هَمون

همون چیزها

هَمون

همون چیزها

قطعه‌ی دوست داشتنی

محمد حسین حکیمی سیبنی | سه شنبه, ۸ مهر ۱۳۹۳، ۰۷:۲۳ ق.ظ | ۳ نظر
از آغاز روایت رفاقت ما پنج سالی گذشته، زود گذشتنش را که نگفته خودتان می‌دانید. به رویش نمی‌آوردم ولی این رفیق تاثیرات زیادی داشت در حال و روز من که نمی‌فهمیدم و نفهمیدم تا همین روزها که دیگه بالغ بر صد کیلومتر دورتر از من سکنی گزیده و زیارتش یحتمل می‌شود سالی چند بار فقط. جایش واقعا خالی است؛ بخشی از من وابسته به او و آدم‌های شبیه به اون بود که الآن همه‌شان دارند از من فاصله می‌گیرند. بخشی که دوستش دارم و مهم‌ترین من است ولی دیگران ندارندش، اطرافیانم ندارند. در بین کسانی که یک تکه از تو را ندارند و جایش چیز دیگری دارند که الآن خوشایندت نیست بعید نباشد که روزی قطعه‌ی آن‌ها را جایگزین آن بخش خود کنی که تکیه‌گاهش از دست رفته و بعد جای همه چیز عوض شود.
خودش رحم کند.
  • محمد حسین حکیمی سیبنی

اول شخص بنده

تک پاراگراف

سوم شخص مجهول

نظرات  (۳)

:)
  • رفیق پنج ساله
  • ما که نزدیکیم را دریاب، پیش از آن که صدها کیلومتر ازت دور شیم یا ازم دور شی، رفیق
    :)
    چه قدر من باتو خاطره دارم، ولی امیدوارم هیچوقت برایم خاطره نشوی، و نزدیک باشیو حاضر
    پاسخ:
    من که می‌دونم تو یه اکانته فیکی :))
  • رفیق پنج ساله
  • سلام
    یعنی نشناختی منو؟
    من فیکم؟
    پاسخ:
    چرا ناراحت می‌شی حالا، شوخی کردم عزیز من.
    بهت سر می‌زنم از دلت در میارم.

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
    تجدید کد امنیتی